جادوی فوتبال

می گوینداصالتاً لاهیجانی است اما انگار در عالم پرهیاهوی فوتبال ، اصل و نسب ستاره ها به فلان شهر و روستا و ... بر نمی گردد.بنابراین بهتر است بگوییم : علی کریمی ، زاده 1357 در شهر کرج اصالتاً پرسپولیسی است چون از همان دوران کودکی عاشق دیدن بازی های سرخپوشان در ورزشگاه آزادی بود. مادرش –لابد مثل همه مادرها – می خواست «علی» اش را دکتر یا مهندس ببیند اما ظاهر بچه پرجنب و جوش دهه 60 و فکر وذکری که همیشه دنبال فوتبال بود و شکستن شیشه خانه در و همسایه ، به تنها چیزی که نمی خورد همین دکتر و مهندس شدن بود. شاید آه همسایه ها آخرش «علی» را گرفت که از دوره راهنمایی به بعد زورکی موفق شد دیپلمش را بگیرد و به جای درس و دانشگاه سراغ جادوی فوتبال برود.

آتش در آزادی

باشگاه نفت سرآغاز قصه ستاره شدن نوجوان کرجی بود. برادر بزرگش – فرشید - نیز پیش از او در همین تیم بازی کرده بود. نوجوانان «سایپا» و سپس «فتح» تهران مراحل بعدی کار بودند. البته سال 77- 76 که تیم فتح با درخشش «علی» تا یک قدمی صعود به لیگ آزادگان پیش رفت او 20 سالگی را پشت سر می گذاشت و در تیم بزرگسالان بازی می کرد. سرمربی فتح - حسین شمس- از چند سال پیش وعده تولد یک ستاره را داده بود و وقتی در مسابقات فوتسال جام رمضان با تیم فتح، دریبل های سانتی متری و گلهای پی در پی سالن 12 هزار نفری آزادی را به آتش کشید و قهرمان شد همه دیدند که ستاره متولد شده است. سال بعد به آرزوی دیرینه اش رسید و پیراهن پرسپولیس را پوشید .

درستش می کنم

آرام ، صبور و سر به زیر به نظر می رسید اما گاه همانقدر هم مغرور دیده می شد. جوانی که کسی باور نمی کرد علاقه ای به حاشیه و حاشیه سازی داشته باشد همین که آوازه و شهرتش از کرج و تهران فراتر رفت و ناگهان در 20 سالگی درهای تیم ملی به رویش باز شد انگار از این رو به آن رو شد. درخشش در بازی های آسیایی بانکوک برایش چندان خوش یمن نبود چون مدتی بعد و در تورنمنت ویتنام ، هیجان زده شد، ترمز برید و با مشت ولگد به جان داور ژاپنی افتاد! نتیجه اش محرومیت یکساله از همه بازیهای داخلی و خارجی بود. ستاره ، درست درآغاز تولدش بایکوت شده بود. علی پروین آن سالها نه چندان مهربانانه گفت : من این بچه را درست می کنم!

آن «لایی» های جنجالی

پدیده محروم فوتبال ایران در سالهایی که فوتبالیست ها و فوتسالیست های مان از هم جدا نشده بودند، در فوتسال جام رمضان با چند بار «لایی» زدن به علی دایی بار دیگر حاشیه ساز شد و البته کلید اختلافی را زد که بعد از 20 سال انگار هنوز هم ادامه دارد. سال 78 با پایان محرومیتش به میدان بازگشت و تا سال 80 در این تیم ماند. جسته و گریخته برای پرسپولیس 6 سال بازی کرد و 29 گل به ثمر رساند. با 127 بازی ملی و 38 گل زده ... لطفاً اجازه بدهید آمار و ارقام ، افتخارات ، بازیکن سال آسیا شدن ، حضور در باشگاههای عربی و جادوگری در زمین عربها ، بازی برای بایرن مونیخ و ... را بی خیال شویم. برای طرفداران و حتی منتقدانش «علی کریمی» همیشه مارادونای آسیا و دوست داشتنی خواهد ماند و البته همانقدر پر حرف و حدیث ، گاه جنجال ساز و گاه آرام و در حاشیه!

استادیوم چند میلیون نفری

کارشناسان همانقدر که از توانایی هایش می گفتند از روحیه و اخلاق گاه غیر حرفه ای ، غرور گاه و بیگاه  و حتی تنبلی ها و تن به تمرین ندادنش هایش حرف می زدند. رد کردن پیشنهاد «پروجا» ی ایتالیا و حتی اصرار های «اتلتیکو مادرید» را شاید بشود به همین روحیات و ویژگی هایش ربط داد. سالهای پایانی اش در تیم ملی ، سرشاخ شدن با «برانکو» و علی دایی ، قهر و آشتی هایش با اصحاب فوتبال ، حضور در کنار «کی روش» و ترک یکباره مربی گری تیم ملی و ... همه و همه شاید از ویژگی های جادوگری باشد که در آستانه 40 سالگی  هم دو ست دارد شگفتی ساز باشد ... ولو در اینترنت و استادیوم چند میلیون نفری فضای مجازی!